Вĕрентекен
Учителĕн
чĕри пит аслă теççĕ,
Кашни
вĕренекен валли унта
Пур
юрату, пур ăшă туйăм теççĕ, –
Атте-анне
пекех вăл туйăнать.
Учителĕн
ăс-тăнĕ çивĕч теççĕ,
Пурин
валли те пĕлĕвĕ çитет.
Ăçтан
тухать ун чухлĕ ăсĕ теççĕ, –
Аталанса
та хутшăнсах пырать.
Учителĕн
чĕлхи пит çепĕç теççĕ,
Пурне
те йăпатма хевти çитет.
Ун
пек чĕлхе ăна кам панă теççĕ, –
Вăл
чĕлхене анне çеç парнелет.
Вĕрентекенĕн
чунĕ ырă теççĕ:
Вăл
çывăх тус-юлташ вырăнĕнче.
Ăçтан
тухать ыр кăмăлĕ ун теççĕ, –
Ăш
пиллĕ чун-чĕреллĕ пулнинчен.
Учитель
вăл пит чăтăмлă çын теççĕ:
Тем
тĕрлĕ ачана та вĕрентет.
Ăстан
тухать-ши ун вăй-халĕ теççĕ, –
Чунне
парса ырми-канми ĕçлет.
Учителĕн
таланчĕ пысăк теççĕ:
Ташлать,
юрлать те, сăвă та çырать.
Çакна
пурне те Турă панă теççĕ, –
Маттур
вăл, тем тума та пултарать.
Зинаида Михайлова, Красноармейски 2-мĕш шкулĕн чăваш чĕлхипе литератури вĕрентекенĕ
| 
Русская версия 
